پرلود شماره سه : به احترام باخ – یکی از بحث برانگیزترین پرلودها
ویلالوبوس عاشق باخ بود و به عشق باخ اثرهای زیادی نوشت، ولی تقلید از سبک را دوست نداشت. اثر باخ را می‌دید، آن را می‌شنید و در همان لحظه می‌توانست بنویسد؛ اما او مطابق زبان فولک برزیل، باخ می‌نوشت.
پرلود شماره سه بیانگر نگاه ویژه ویلالوبوس به توکاتا و فوگ باخ است. شاهکاری که باخ آن را در تونالیته‌ی رِ مینور نوشت و از بزرگترین قطعه‌های ویرتوزگونه برای نوازنده‌های ارگ کلیسا به‌حساب می‌آید. قطعه‌ای که برای ارکستر و پیانو هم تنظیم شده است. توکاتا نوعی زبان فانتزی گونه‌ی دوران باروک است، فرمی پیچیده که از ذهنیت بداهه پرور آهنگ ساز ریشه می‌گیرد.
ارتباط میان این پرلود و باخ (یا موسیقی باروک) به شکلی اساسی در بخش دوم قطعه و با سکانس‌های ملودیک پایین‌رونده و هارمونی‌های تونال روشن و واضح آن دیده می‌شود.
سگویا در این باره به پونس می‌نویسد: «ویلالوبوس نزد من آمد و سعی کرد پرلود شماره سه خود را برای من اجرا کند. قطعه‌ای که می‌گفت توکاتا و فوگ باخ را نشان می‌دهد. به شکلی مرگبارخسته‌کننده بود. زمانی‌که به قسمت ایمیتاسیون توکاتا رسید با چنان زبان مسخره‌ای نوشته بود که من به زحمت جلوی خنده‌ام را گرفتم.»
ویلالوبوس در این پرلود با نگاهی نبوغ‌آمیز به توکاتای باخ نگریسته است و با زبانی حتا نبوغ‌آمیزتر خورشید و بوی طبیعت برزیل را نشان می‌دهد. نوای شاهکاری [از فوگ] به گوش می‌رسد ولی او مخالف تقلید و استفاده از سیستم کرایسلر بود. ویلالوبوس خودش بود و دنیای خودش و نشان داد در این دنیا، توکاتا و فوگ باخ را چگونه دید و نوشت.
پرلود شماره سه ویلالوبوس را با اجرای فابیو زانون با هم می‌شنویم:
- پژوهشگر: نیکیتا کوشکین
- ترجمه: افشین ترابی
- ویراستار: صادق زمانی
